عشق مامان و بابا

عصر پنجشنبه 22 فروردین 92 به همراه خاله های شاینا راهی طبس شدیم شب رسیدیم امامزاده جای همه دوستان خالی... شام که خوردیم قرار شد برای خواب بریم سوئیت هواشناسی که عمو حسن اجاره کرده بود... ساعت 5/1 نیمه شب از صدای هذیان گفتن شاینا بیدار شدم دیدم تب شدید داره... تا ساعت 2 پاشویه کردم گفتم شاید تبش بیاد پایین، اما فایده نداشت. باباشو بیدار کردم و تو شهر غریب در به در دنبال داروخانه شبانه روزی... داروخانه بسته بود و در زدیم مسئولش در رو باز کرد و قطره استامینوفن براش گرفتیم. دیدم بالا آورد بیشتر نگران شدم و باز دنبال بیمارستان که شاینا رو ببریم دکتر... یک دارالشفا تو یکی از خیابوناش پیدا کردیم که ظاهرا باز بود. اما دکتر بیچاره ...

دخترم عزیزم شاینا جونم نفس مامان عشق بابا تولدت مبارک خدا رو سپاس که سه سال پیش در چنین روزی تو رو به ما هدیه داد... الهی صد سال سلامت و سرزنده باشی.... ...

تعطیلات عید سال 1392 تا 4 که با هم بودیم اما عصر چهارم عید بابایی و عموتقی و عمو مهدی و عمو جواد با هم رفتن سفر چابهار... و دیگه من و شاینا تنها شدیم. فردا عصر باباجون مشهدی که روز اول عید با عمه زهره آمده بود گفت حاضر شین بریم مشهد. من هم تو معذوریت قرار گرفتم چون بابا جون بخاطر ما آمده بود بیرجند که با ما برگرده مشهد ولی وقتی بابایی رفت چابهار نمی تونستیم باباجون رو با اتوبوس بفرستیم مشهد. خلاصه اینکه من و شاینا هم چمدون رو چیدیم تا با باباجون بریم مشهد. عصر پنجم رفتیم و تا دهم یازدهم مشهد بودیم. خوب بود بد نبود. در کنار همه خوبی ها و بدی ها گذشت. ولی مسافرت بدون بابایی اصلا اصلا فایده نداره... البته وقتی روز دوازدهم که ما از مشهد...